Sve sto volim je tvoje
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
Καθώς βαθαίνει η νύχτα
Την άλλη όψη της καρδιάς μου
Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
Που το φορώ και στάζει
Το μόνο που έμεινε κοντά μου
Το δρόμο που φυγες κοιτάζει
Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου
Και το `χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
Κι εδώ δεν ξημερώνει πια
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
Κι απόψε ανεβαίνω
Μια σπίθα στη βροχή του χρόνου
Πάλι ξεχνάς πως περιμένω
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
Χωρίς φιλί και χάδι
Σε μια γωνιά αυτού του τόπου
Πώς να τ’ αντέξω το σκοτάδι
Kao mokra odeca moja samoca
dok zalazim duboko u noc
drugu stranu mog srca
koliko god trazila, nisam nasla
Kao mokra odeca moja samoca
koju nosim i voda se sliva
jedino sto mi je ostalo
gleda put kojim si otisao
Sve sto volim je tvoje
i sa sobom si odneo sve
oko vrata si ogrnuo sunce
i ovde vise ne svice
Na lestvicu bola
penjem se i veceras
jedna varnica u kisi vremena
opet zaboravljas da te cekam
Na lestvicu bola
bez poljupca i dodira
u jednom cosku na ovom mestu
kako da izdrzim u mraku?
neraidaBGD, Ivana © 04.05.2007