Rosa
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Le mie labbra asciutte ed assetate
cercano acqua nella strada asfaltata
i veicoli passano al mio lato
e tu mi dici che ci aspetta la tempesta
e mi trascini in un cabaret umido
Camminiamo assieme nella stessa strada
ma le nostre celle sono separate
giriamo per una citta' magica
non voglio piu' sapere cosa cerchiamo
basta che tu mi dia due baci
Mi giochi alla roulette e mi perdi
in una fiaba da incubo
la mia voce ora e' la voce di un insetto
la mia vita una pianta sradicata
mi recidi e mi getti nel vuoto
Come il bisogno diventi storia
come la storia diventi silenzio
perche' mi guardi Rosa ( cosi') intorpidito
scusami ma non capisco
cosa dicono i computer e i numeri
Amore (fatto) di carbone e zolfo
come ti ha cambiato cosi' il tempo
passano su di noi i veicoli
ed io nella nebbia e nella tempesta
dormo al tuo fianco a digiuno
Come il bisogno diventi storia
come la storia diventi silenzio
perche' mi guardi Rosa ( cosi') intorpidito
scusami ma non capisco
cosa dicono i computer e i numeri
roberto patritti, roberto patritti © 16.05.2007