Roza (Mitropanos)

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί


Moje usne suve i žedne
tragaju po asfaltu za vodom
prolaze pored mene vozila
a ti mi kažeš da nas očekuje bura
i uvlačiš me u kabare pun vlage

Hodamo istim putem jedno uz drugo
ali osuđeni smo na razdvojenost
po magičnom gradu lutamo
ne želim više da znam sta tražimo
pokloni mi dva poljupca, i to je dovoljno

Igraš me na ruletu i gubiš me
u bajci nalik košmaru
kao glas insekta, sada je moj glas
kao biljka puzavica je moj život
sečeš me i bacaš u prazninu

Kako nužnost postane prošlost
kako prošlost postane tišina
što me gledaš, Roza, tako zbunjeno?
oprosti mi što se ne razumem
u proračune i brojke..

Moja ljubav od uglja i sumpora
kako te je vreme tako promenilo
prolaze preko nas vozila
a ja u magli i u buri
spavam pored tebe, gladan

Kako nužnost postane prošlost
kako prošlost postane tišina
što me gledaš, Roza, tako zbunjeno?
oprosti mi što se ne razumem
u proračune i brojke..

neraidaBGD, Ivana © 16.05.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info