Roza (Mitropanos)
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο μα τα κελιά μας είναι χωριστά σε πολιτεία μαγική γυρνάμε δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις σε ένα παραμύθι εφιαλτικό φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πώς η ιστορία γίνεται σιωπή τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πώς η ιστορία γίνεται σιωπή τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί		Moje usne suve i žedne tragaju po asfaltu za vodom prolaze pored mene vozila a ti mi kažeš da nas očekuje bura i uvlačiš me u kabare pun vlage Hodamo istim putem jedno uz drugo ali osuđeni smo na razdvojenost po magičnom gradu lutamo ne želim više da znam sta tražimo pokloni mi dva poljupca, i to je dovoljno Igraš me na ruletu i gubiš me u bajci nalik košmaru kao glas insekta, sada je moj glas kao biljka puzavica je moj život sečeš me i bacaš u prazninu Kako nužnost postane prošlost kako prošlost postane tišina što me gledaš, Roza, tako zbunjeno? oprosti mi što se ne razumem u proračune i brojke.. Moja ljubav od uglja i sumpora kako te je vreme tako promenilo prolaze preko nas vozila a ja u magli i u buri spavam pored tebe, gladan Kako nužnost postane prošlost kako prošlost postane tišina što me gledaš, Roza, tako zbunjeno? oprosti mi što se ne razumem u proračune i brojke..
neraidaBGD, Ivana © 16.05.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info