Mi madre Grecia
Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.
No tengo casa a la que regresar
ni cama en la que dormir,
no tengo calle ni vecindario
para cantar un Primero de Mayo.
Me enseñaste las grandes y mentirosas palabras
desde que me amamantaste por primera vez.
Pero ahora que despertaron las serpientes
te pusiste tus antiguas galas
y, Madre Grecia, no derramas jamás una lágrima
por tus hijos que vendiste como esclavos.
Me enseñasta las grandes y mentirosas palabras
desde que me amamantaste por primera vez.
Y cuando yo te hablaba de mi destino
te habías vestido con tus antiguos lujos,
y me cogiste en un bazar, como una gitana a un mono,
Grecia, Grecia, mi madre de tristezas.
Me enseñasta las grandes y mentirosas palabras
desde que me amamantaste por primera vez.
Pero ahora que la luz brota de nuevo
tú miras tus antiguas bellezas,
y en las arenas del mundo, Madre Grecia,
la misma mentira siempre transportaste.
Helena G.Reguilón © 04.03.2004