Unknown beloved
Ήταν τα μάτια σου σαν ραγισμένο τζάμι
γυαλί που μου `κοβε κομμάτια την καρδιά
κι όπως με κοίταγες ένα βαθύ ποτάμι
στα στήθια κύλαγε γλυκό σαν μαχαιριά
Άγνωστη αγαπημένη
λυπημένη σαν παιδί
στην ψυχή μου κάτι μένει
άγνωστη αγαπημένη
και σε τραγουδεί
Όσο σ’ αγάπησα ποτέ δε θ’ αγαπήσεις
πολύ σ’ αγάπησα θλιμμένη Παναγιά
κι ύστερα χάθηκες μα μέσα μου θα ζήσεις
χαμένο βότσαλο που κρύβει η αμμουδιά
Your eyes were like a cracked pane
A piece of glass that cut my heart to pieces
And as you were looking at me, a deep river
flowed in my chest, sweet as a stab
Unknown beloved
Sad as a child
There’s still something in my soul
- unknown beloved -
that sings for you
You’ll never be able to love someone the way I loved you
I loved you a great deal, sad Virgin Mary of mine
And then you were gone; you’ll go on living inside of me
Lost pebble, hidden in the strand
jaxlarus, Ι. Λάζος © 16.05.2007