Koju muku mucim (Ploutarxos)
Το φιλί το τελευταίο το θυμάμαι και πονάω τώρα πια σαν ποτηράκι σε κομμάτια σπάω δεν μπορώ να το πιστέψω πως για μένα δε σε νοιάζει σα βροχή το δάκρυ απ’ τα μάτια στάζει Τι σταυρό κουβαλάω με ρωτάνε οι φίλοι ποια σου έκλεψε το γέλιο ξαφνικά απ’ τα χείλη όλα απόψε σε θυμίζουν και δεν ξέρω πού πάω στο στερνό μου τσιγάρο μιλάω Πού γυρνάς δεν ξέρω τώρα κι η καρδιά μου αμφιβάλει αν πονάς κι αν νιώθεις λίγο το δικό μου χάλι ποιον φιλάς, ποιον αγκαλιάζεις τόσες νύχτες ματώνω δεν μπορώ να ησυχάσω σαν κεράκι λιώνω		Poslednjeg poljupca se secam i tako me boli i kao casa na delove se lomim ne mogu da poverujem da ti vise nije stalo do mene kao kisa suze teku mi niz lice Koju muku mucim, pitaju me prijatelji “koja ti je osmeh ukrala iznenada sa usana“ nocas sve na tebe podseca i ne znam gde sam se uputio pricam sa svojom poslednjom cigarom Ne znam gde si sada i moje srce se pita da li i ti patis, da li osecas bar deo moga bola koga ljubis, koga grlis ja nocima umirem ne mogu da se smirim kao sveca se gasim
neraidaBGD, Ivana © 22.05.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info