Dvanaest je (Άννα Βίσση)
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς και μεγαλώνει η απόσταση για μας. Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα μες στου μυαλού μου το αβάσταχτο κενό μοιάζεις με όνειρο που φεύγει μακρινό... Και δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ Δώδεκα Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς και μεγαλώνει η απόσταση για μας Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα δεν το αντέχω το μαρτύριο αυτό και πως τελειώσαν όλα θέλω να σου πω... Μα δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ Δώδεκα		Dvanaest je i ni jedan telefonski poziv broj samoće moje ne kucaš i raste rastojanje između nas Dvanaest je i ni jedan telefonski poziv u mislima mojim neizdrživa praznina ličiš mi na san koji odlazi daleko ... I ne zvoni telefon, tuga me davi što nisi shvatio nikad ti šta prolazim i ako je postala agonija moja kao planina Dvanaest je, nada se moja obesila jedan telefonski poziv koji je ostao mrtav i srce moje koje viče volim te Dvanaest je Dvanaest je i ni jedan telefonski poziv broj samoće moje ne kucaš i raste rastojanje između nas Dvanaest je i ni jedan telefonski poziv ne mogu više da izdržim mučenje ovo i da se sve završilo hoću da ti kažem ... Ali ne zvoni telefon, tuga me davi što nisi shvatio nikad ti šta prolazim i ako je postala agonija moja kao planina Dvanaest je, nada se moja obesila jedan telefonski poziv koji je ostao mrtav i srce moje koje viče volim te Dvanaest je
Sergioserbia © 30.05.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info