Melodija samoće (Δέσποινα Βανδή)
Μέσα στο έρημο σπίτι το ταβάνι κοιτώ και κοιτάζοντας φτιάχνω κύκλους από καπνό κι όπως πηγαίνουν ψηλά γίνονται ανάσα ξανά κλαίνε οι τέσσερις τοίχοι κλαίω μαζί τους κι εγώ το δωμάτιο με πνίγει μα σε ποιον να το πω κι ως το ταβάνι είναι πια γεμάτο από μοναξιά όσο μόνος νιώθεις τόσο μόνη νιώθω κι εγώ σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι κάπως έτσι το φαντάζομαι θα `ναι για μας η μελωδία της μοναξιάς μες στο αμάξι μου κλεισμένη ώρες τώρα οδηγώ στο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένη γυρνώ μα δεν υπάρχει ψυχή η πόλη αυτή είναι νεκρή άνοιξε το ράδιο σου παίζει απόψε για μας η μελωδία της μοναξιάς		Unutra u pustoj kući gledam plafon i gledajući pravim krugove od dima i kako idu visoko postaju udisaji ponovo plaču četiri zida plačem zajedno sa njima i ja soba me davi ali kome da kažem i do tavana je već pun od samoće koliko se sam osećaš toliko se sama osećam i ja trebam te, trebam te nekako tako zamišljam će biti za nas Melodija samoće unutra u autu mom zatvorena satima vozim se sada u lavirintu grada kao izgubljena vozikam se ali ne postoji duša ovaj grad je mrtav upali radio svoj večeras svira za nas Melodija samoće
Sergioserbia © 04.06.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info