The destined | ||
Mες την υπόγεια την ταβέρνα, μες σε καπνούς και σε βρισές (απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα) όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές· εψές, σαν όλα τα βραδάκια, να πάνε κάτου τα φαρμάκια. Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο και κάπου εφτυούσε καταγής. Ω! πόσο βάσανο μεγάλο το βάσανο είναι της ζωής! Όσο κι ο νους να τυραννιέται, άσπρην ημέρα δε θυμιέται. Ήλιε και θάλασσα γαλάζα και βάθος τ’ άσωτ’ ουρανού! Ω! της αβγής κροκάτη γάζα, γαρούφαλα του δειλινού, λάμπετε, σβήνετε μακριά μας, χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας! Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα παράλυτος, ίδιο στοιχειό· τ’ άλλου κοντόημερ’ η γυναίκα στο σπίτι λυώνει από χτικιό· στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη κι η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι. ― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! ― Φταίει ο Θεός που μας μισεί! ― Φταίει το κεφάλι το κακό μας! ― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί! Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα δεν το βρε και δεν το πε ακόμα. Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα πίνουμε πάντα μας σκυφτοί. Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα όπου μας έβρει μας πατεί. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα! | In the underground tavern In between smoke and swearing (Upstairs the lantern was screaming) All our company was drinking yesterday, Yesterday, like every other night Swallowing the bitter events that shape our lives. Tightly stacked besides each other Spitting on the earth's face Oh what a big torture The torture of life is No matter how hard our mind tries, It remembers no happy day Sun and oh blue sea Depth of the fatherless sky Of the dawn egg-yolked wrap Carnation of the dusk You shine then fade afar Never entering our heart. One's father years ten now Paralyzed, same as skeleton The other's wife life is short slowing melting away At Palamidi the son of Mazis The daughter of Yiavis at Gkazi It's our cursed roots It's God's hatred to us It's our own stupidity But above all it's our all the wine we've drunk Whose fault it is? No mouth has ever found the answer Thus in the dark underground tavern we drink always heads down Like worms, every heel that finds us steps on us Cowardly, destined and without any willpower We are, perhaps, expecting some miracle! | |
ystasino © 04.06.2007 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info