¿Quién, tú?

Πάλι ύπνος δε με πιάνει
μ’ έχει η σκέψη σου πεθάνει
πάλι στο άδειο σπίτι μόνος θα ξημερωθώ
Κι εσύ θέλεις να ξεχάσω
μ’ άλλο τρόπο ν’αντιδράσω
και μου λες αν δεν αλλάξω
πως θα τρελαθώ

Ποια εσύ που έχεις μάθει μονάχα να λες
που χωρίς να `χω φταίξει με καις
κι έχεις φύγει χωρίς ενοχές
Ποια εσύ που πατάς τόσους όρκους ζωής
που πεθαίνω κι αδιαφορείς
να τα λες όλα αυτά πώς μπορείς
Ποια εσύ

Σκέφτομαι τον έρωτά μας
τα χαμένα όνειρά μας
κι η πληγή ξαναματώνει
μέσα στη καρδιά
Κι εσύ όλα απλά τα βλέπεις
και για όλα λύση έχεις
λες κι οι δυο είχαμε ζήσει
μόνο μια βραδιά

Ποια εσύ που έχεις μάθει μονάχα να λες
που χωρίς να’χω φταίξει με καις
κι έχεις φύγει χωρίς ενοχές
Ποια εσύ που πατάς τόσους όρκους ζωής
που πεθαίνω κι αδιαφορείς
να τα λες όλα αυτά πώς μπορείς


De nuevo, no puedo dormir
Tu pensamiento me mata
De nuevo me quedaré despierto, en la casa vacía
Y tu quieres que yo olvide
que reaccione de otra forma
Y me dices que si no cambio
Enloqueceré

¿Quién, tú? Que tan sólo aprendiste a decir
que sin ser mi culpa, me quemas
que te fuiste sin sentirte culpable
¿Quién, tú? Que rompiste tantas promesas de vida
que muero y no te importa
¿Cómo puedes decir todo eso?
¿Quién, tú?

Pienso en nuestro amor
Nuestros sueños perdidos
y las heridas sangran de nuevo
en mi corazón
Y tú simplemente lo ves todo
Y para todo tienes solución
Como si tan solo hubieramos compartido
solamente una noche

¿Quién, tú? Que tan sólo aprendiste a decir
que sin ser mi culpa, me quemas
que te fuiste sin sentirte culpable
¿Quién, tú? Que rompiste tantas promesas de vida
que muero y no te importa
¿Cómo puedes decir todo eso?
¿Quién, tú?

Vanessa88 © 05.06.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info