¿Quién, tú? | ||
Πάλι ύπνος δε με πιάνει μ’ έχει η σκέψη σου πεθάνει πάλι στο άδειο σπίτι μόνος θα ξημερωθώ Κι εσύ θέλεις να ξεχάσω μ’ άλλο τρόπο ν’αντιδράσω και μου λες αν δεν αλλάξω πως θα τρελαθώ Ποια εσύ που έχεις μάθει μονάχα να λες που χωρίς να `χω φταίξει με καις κι έχεις φύγει χωρίς ενοχές Ποια εσύ που πατάς τόσους όρκους ζωής που πεθαίνω κι αδιαφορείς να τα λες όλα αυτά πώς μπορείς Ποια εσύ Σκέφτομαι τον έρωτά μας τα χαμένα όνειρά μας κι η πληγή ξαναματώνει μέσα στη καρδιά Κι εσύ όλα απλά τα βλέπεις και για όλα λύση έχεις λες κι οι δυο είχαμε ζήσει μόνο μια βραδιά Ποια εσύ που έχεις μάθει μονάχα να λες που χωρίς να’χω φταίξει με καις κι έχεις φύγει χωρίς ενοχές Ποια εσύ που πατάς τόσους όρκους ζωής που πεθαίνω κι αδιαφορείς να τα λες όλα αυτά πώς μπορείς | De nuevo, no puedo dormir Tu pensamiento me mata De nuevo me quedaré despierto, en la casa vacía Y tu quieres que yo olvide que reaccione de otra forma Y me dices que si no cambio Enloqueceré ¿Quién, tú? Que tan sólo aprendiste a decir que sin ser mi culpa, me quemas que te fuiste sin sentirte culpable ¿Quién, tú? Que rompiste tantas promesas de vida que muero y no te importa ¿Cómo puedes decir todo eso? ¿Quién, tú? Pienso en nuestro amor Nuestros sueños perdidos y las heridas sangran de nuevo en mi corazón Y tú simplemente lo ves todo Y para todo tienes solución Como si tan solo hubieramos compartido solamente una noche ¿Quién, tú? Que tan sólo aprendiste a decir que sin ser mi culpa, me quemas que te fuiste sin sentirte culpable ¿Quién, tú? Que rompiste tantas promesas de vida que muero y no te importa ¿Cómo puedes decir todo eso? ¿Quién, tú? | |
Vanessa88 © 05.06.2007 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info