Odiseo (Ulises)
Σε θυμάμαι, κάθε ώρα που περνάει
απ’ το χθες στο σήμερα με φέρνει και με πάει
Κι όλα γυρνάνε γύρω από `σένανε ξανά
Όλα είναι εδώ κι εσύ δεν είσαι πουθενά
Δε λυπάμαι που είμαι μόνη τώρα πια
ούτε που με πλήγωσες με λόγια που πονάνε
μα φοβάμαι να μη σε πάνε μακριά
του καινούριου σου έρωτα τα χάρτινα φτερά
Κάνε λοιπόν τον κύκλο σου Οδυσσέα
κι όσο λείπεις θα `μαι εδώ
Θα υφαίνω ατέλειωτο πανί
ώσπου να βρεις το δρόμο σου μοιραία,
στης Ιθάκης το νησί να ξαναβγείς
Te recuerdo.
Cada hora que pasa
del ayer al hoy me lleva y me trae.
Todo gira
en torno a ti otra vez,
todo está aquí y tu no estás en ninguna parte.
No siento
estar sola ahora ya,
ni que me hirieras con palabras que hacen daño,
pero temo
que te lleven lejos
las alas de papel de tu nuevo amor
Haz, así pues, cumple tu ciclo, Odiseo,
y, mientras estés ausente, estaré aquí,
tejeré un interminable paño
hasta que fatalmente encuentres tu camino
viniendo a dar a la isla de Ítaca
ale_ispania © 07.06.2007