Ispij (Xatzigiannis)
Νιώθω μόνος όπου και να βρεθώ,
μ’ ένα φόβο συνεχώς στο μυαλό.
Δε χορεύω στης ζωής το ρυθμό
και η νύχτα σε μα νύχτα με οδηγεί για καιρό.
Πρωινά που με το ζόρι ξυπνώ,
σκοτεινιάζω και δε χαμογελώ.
Κάποιον λίγο πιο γενναίο ζητώ,
να με αντέχει και να μάθω να αντέχω και εγώ.
Μα μέσα μου μού λέει μια φωνή δυνατή.
Πιες άσπρο πάτο πιες,
όλες τι πίκρες, τις βαθιές πληγές.
Πιες, σήκω και έλα πιες,
μέθυσε αν θες, κάνε ανατροπές.
Νιώθω κάτι πίσω να με γυρνά,
δίνω μάχη γιαένα βήμα μπροστά.
Κάνω λάθη που πληρώνω ακριβά,
μα γλυκόπικρα είναι πάντα της ζωής τα φιλιά.
Με τυφλώνουνε φώτα πολλά,
μοιάζω ακάλεστος μπροσ’ τη χαρά
και καχύποπτος σε κάθε ματιά,
είναι βλέμματα αθώα που κερνάνε φωτιά.
Πιες άσπρο πάτο πιες,
όλες τι πίκρες, τις βαθιές πληγές.
Πιες, σήκω και έλα πιες,
μέθυσε αν θες, κάνε ανατροπές.
Gde god da sam, usamljeno se osecam
i stalno mi je strah u glavi
Ne igram u ritmu zivota
i vec neko vreme zivim od noci do noci
Ujutro se na silu budim
namrstim se i ne smejem se
Nekog malo hrabrijeg trazim
da me trpi, i da nauci i mene da trpim
Ali u sebi cujem jedan glas:
Ispij, do dna ispij
Svu gorcinu, sve duboke rane
Ispij, ustani, ajde ispij
Napij se ako zelis, sve preokreni
Osecam da me nesto nazad vuce
borim se da pruzim korak napred
Pravim greske koje skupo placam
ali uvek su i slatki i gorki poljupci zivota
Oslepljuje me puno svetlosti
kao da sam nepozvan pred radosti
i sumnjiv svakom pogledu
ima nevinih pogleda iz kojih varnice sevaju
Ispij, do dna ispij
Svu gorcinu, sve duboke rane
Ispij, ustani, ajde ispij
Napij se ako zelis, sve preokreni
neraidaBGD, Ivana © 18.06.2007