Créeme
Πόσα δαχτυλίδια έχω κάνει από καπνό
να σε περιμένω πόσα βράδια ξαγρυπνώ
κι όλο βάζω δίσκους με τα φώτα χαμηλά
όμως δεν πειράζει, φτάνει εσύ να `σαι καλά
Πίστεψέ με
δεν σ’ αγαπάω
κι όπου πάω έτσι λέω
πίστεψέ με
ίσως περίμενες
για σένα πως θα κλαίω
πίστεψέ με
δε με πειράζει
δε με νοιάζει να το ξέρεις
έχεις πάψει από καιρό να μ’ ενδιαφέρεις
πίστεψε με
Πόσα απ’ τα φιλιά σου μου κρατάνε συντροφιά
τώρα πολεμάνε λόγια που `γιναν καρφιά
στο διπλό κρεβάτι το σεντόνι είναι μονό
δυο τα μαξιλάρια το δικό σου ειν’ αδειανό
Cuántas argollas de humo he hecho,
cuántas noches llevo en vela esperándote
y poniendo continuamente discos a media luz
sin embargo, no importa, basta que estés tú bien
Créeme,
no te amo
y dondequiera que vaya lo digo.
Créeme,
tal vez esperabas
que llorara por ti.
Créeme,
no me importa,
no me preocupa que lo sepas:
has dejado de interesarme hace tiempo.
Créeeme
Cuántos de tus besos me hacen compañía,
ahora se enfrentan a palabras convertidas en puñaladas.
En la cama doble la sábana es sencilla,
dos las almohadas, la tuya está vacía.
ale_ispania © 25.06.2007