Mă întristez
Αβοήθητη και μόνη
Μεσ’ τα χέρια σου ένα πιόνι
Που ότι θες εσύ το κάνεις
Κι όπου θες το πας
Στη ζωή σου εγώ κομπάρσος
Που το βρίσκεις τόσο θράσος
Και σ’ αυτούς που σ’ αγαπάνε
Τη πλάτη σου γυρνάς
Μα τελειώνει η υπομονή μου
Θα σε βγάλω απ’ τη ζωή μου
Όμως πριν σ’ εγκαταλείψω
Θέλω να σου πω
Ότι
Λυπάμαι για λογαριασμό σου
Και γι’ αυτό το φέρσιμο σου
Ήξερες όσο κανένας πώς να με πληγώνεις και
Να κάνεις πάντα το δικό σου
Να κοιτάς τον εαυτό σου
Ν’ αδιαφορείς για μένα
Και να προσπαθείς
Από εμένα ό,τι μπορέσεις
Να εκμεταλλευτείς
Μολυβένιο στρατιωτάκι
Στο δικό σου παιχνιδάκι
Ό,τι μου ζητήσεις κάνω
Δίχως να μιλώ
Μάταια για σένα ελπίζω
Κι όνειρα κοντά σου χτίζω
Πως μπορεί να μ’ αγαπήσεις
Όπως σ’ αγαπώ!
Neajutorată şi singură
În mâinile tale sunt ca un pion
Tu faci tot ce vrei
Şi unde vrei te duci
În viaţa ta sunt un figurant
Unde găseşti atâta obrăznicie
Şi de la cei care te iubesc
Îţi întorci spatele
Dar se termină răbdarea mea
Te voi scoate din viaţa mea
Totuşi înainte să te abandonez
Vreau săâţi spun
Că
Mă întristez pentru felul tău de a gândi
Şi pentru această purtare a ta
Ai ştiut cum să faci cum să mă răneşti şi
Să faci întotdeauna pe placul tău
Să te priveşti pe tine însuţi
Să-ţi fiu indiferentă
Şi să încerci
De la mine tot ce poţi
Să exploatezi
Soldăţel desenat
În propriul tău mic joc
Fac tot ce îmi ceri
Fără să vorbesc
În zadar la tine sper
Şi vise alături de tine îmi construiesc
Nu poţi să mă iubeşti
Aşa cum te iubesc eu
Verona, Veronica © 02.07.2007