Večeri pune krivice (Δέσποινα Βανδή)
Ένοχα βράδια που λείπεις εσύ
σε άγνωστα μάτια γυρεύω ζωή
θυμάμαι σαν ψέμα τις άγιες στιγμές
χέρια αναμμένα αφήνουν πίσω γραμμές
Ένοχα βράδια γεμάτα σκιές
μιλούν τα σημάδια κι αφήνουν πληγές
θυμάμαι τις λέξεις να στάζουν φωτιά
πόσο θ’αντέξεις να ζήσεις κι άλλο μακριά
Μια ζωή σε μισώ και μετά σ’ αγαπάω
είσαι εδώ σ’ ανασαίνω σχεδόν σου μιλώ
επαφή με το σώμα σου πάντα κρατάω
και ζητώ να γυρίσεις ν’αρχίσω να ζω
Πες μου τι κάνω ποια άκρη να βρω
στο τέλος μου φτάνω δεν έχω καιρό
φοβάμαι τις νύχτες τις ξένες φωνές
και τις αλήθειες που με κοιτάνε γυμνές
Μια ζωή σε μισώ και μετά σ’ αγαπάω
είσαι εδώ σ’ ανασαίνω σχεδόν σου μιλώ
επαφή με το σώμα σου πάντα κρατάω
και ζητώ να γυρίσεις ν’ αρχίσω να ζω
Večeri pune krivice, kada te nema
u nepoznatim očima tražim život
sećam se kao laž, svetih trenutka
ruke upaljene ostavljaju iza sebe tragove
Večeri pune krivice, pune senki
govore ožiljci i ostavljaju rane
sećam se reči da raspaljuju plamen
koliko ćeš da izdrižiš da živiš daleko
Čas te mrzim, čas te volim
ovde si, osećam dah tvoj, ovde si, skoro da ti govorim
ostajem uvek u kontaktu sa telom tvojim
i tražim da se vratiš da počnem da živim
Reci mi šta da radim kako da nađem kraj
do kraja svog stižem nemam vremena
plašim se noći, tuđih glasova
i gole istine koje me gledaju
Čas te mrzim, čas te volim
ovde si, osećam dah tvoj, ovde si, skoro da ti govorim
ostajem uvek u kontaktu sa telom tvojim
i tražim da se vratiš da počnem da živim
Sergioserbia © 02.07.2007