Quello che il vento prende
Δε λέει κι αυτή η νύχτα να περάσει,
κάθε λεπτό αργοκυλάει μαρτυρικά.
Δε λέει καινούρια μέρα να χαράξει,
την ίδια ώρα το ρολόι πάλι μετρά.
Δε λέει να βγει το φως να ξημερώσει,
να γίνει υποφερτή η μοναξιά.
Δε λέει και η καρδιά μου να ημερώσει,
απόψε πάλι εσένανε ζητά.
Όσα παίρνει ο άνεμος
τόσα μου 'χεις πάρει,
όσα παίρνει ο άνεμος
και τα πάει μακριά.
Όσα παίρνει ο άνεμος
πήρες μα χαλάλι,
η καρδιά μου η άμυαλη
ακόμα σ' αγαπά.
Δε λέει ποτέ να έρθει ένα γράμμα,
τηλέφωνο κανένα δε χτυπά.
Στο τζάμι η βροχή κυλάει σαν κλάμα,
τα μάτια μου από τα δάκρυα θολά.
Δε λέει να περάσει αυτή η ζάλη,
τα νεύρα μου χτυπάει δυνατά.
Δε λέει κ' η καρδιά μυαλό να βάλει,
απόψε πάλι εσένανε ζητά.
Non pare che questa notte voglia passare
ogni minuto sgocciola penosamente
non pare che un nuovo giorno albeggi
l'orologio ancora segna la medesima ora
non pare che la luce spunti per far giorno
per rendere tollerabile la solitudine
non pare che il mio cuore trovi pace
questa sera ancora ti cerca
Quello che il vento prende
e' quello che tu mi hai preso
quello che il vento prende
lo porta lontano
quello che il vento prende
l'hai preso ma invano
il mio cuore scervellato
ancora ti ama
Non pare che una lettera arrivi mai
non squilla nessun telefono
sui vetri la pioggia scorre come un pianto
i miei occhi appannati dalle lacrime
non pare che passi questa confusione
i miei nervi sussultano forte
non pare che il cuore metta cervello
questa sera ancora ti cerca
roberto patritti, roberto patritti © 05.07.2007