Alles herinnert aan jou
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Alles herinnert aan jou,
gewone en geliefde dingen,
jouw eigen spullen van alledag.
Alsof die ook samen met mij wachten,
totdat je komt en het voor de laatste keer dag wordt.
Al onze liefde vult de kamer,
als een lied dat we samen zingen,
Gezichten en woorden, en de droom die zeer doet,
Als het dag wordt, wat zal dan waar zijn.
Alles herinnert aan jou,
gewone en geliefde dingen,
jouw eigen spullen van alledag.
Alles herinnert aan jou,
ook onze beste vrienden,
De één in de taverna, de ander in de bioscoop
Eenzaam lees ik de brief die je hebt gestuurd,
Voordat we elkaar voor de eerste keer kusten.
Al onze liefde vult de kamer,
als een lied dat we samen zingen,
Gezichten en woorden, en de droom die zeer doet,
Als het dag wordt, wat zal dan waar zijn.
Alles herinnert aan jou,
gewone en geliefde dingen,
jouw eigen spullen van alledag.
Kasper © 19.03.2004