Dacă ai fi venit mai devreme
Τι να σου πω κι εγώ σε σκέφτομαι
μπαίνεις στο νου μου σαν το φύσημα του ανέμου
είναι τρελό μα κάπου εύχομαι
να μη σε γνώριζα καλύτερα ποτέ μου
Μπορεί και να’φτανα μαζί σου ως τ’αστέρια
αν την καρδιά μου δεν ζεσταίναν άλλα χέρια
Αν είχες έρθει πιο νωρίς
δε θα μας χώριζε κανείς
εγώ θα σ’άφηνα να κλέψεις την ψυχή μου
θα’μασταν ένα τώρα εμείς
και θα σ’αγκάλιαζα χωρίς να με διχάζουν
η καρδιά κι η λογική μου
Αν είχες έρθει πιο νωρίς
μεσ’τη ζωή μου
Τι να σου πω το παραδέχομαι
μεσ’το μυαλό μου με φιλιά σ’αιχμαλωτίζω
κι έτσι τολμώ να σ’ονειρεύομαι
αλλά αποφεύγω από κοντά να σ’αντικρίζω
Θα’χαμε τόσα εμείς οι δυο να μοιραστούμε
αν δεν αργούσαμε στο δρόμο να βρεθούμε
Αν είχες έρθει πιο νωρίς
δε θα μας χώριζε κανείς
εγώ θα σ’άφηνα να κλέψεις την ψυχή μου
θα’μασταν ένα τώρα εμείς
και θα σ’αγκάλιαζα χωρίς να με διχάζουν
η καρδιά κι η λογική μου
Αν είχες έρθει πιο νωρίς
μεσ’τη ζωή μου
Ce să-ţi spun şi eu mă gândesc la tine
Intri în mintea mea ca adierea vântului
Este o nebunie, dar îmi doresc cumva
Să nu te fi cunoscut mai bine niciodată
Poate că ajungeam cu tine până la stele
Dacă altă mâini nu încălzeau inima mea
Dacă ai fi venit mai devreme
Nimeni nu ne despărţea
Eu te-aş lăsa să-mi furi sufletul
Noi am fi o unitate
Şi te-aş îmbrăţişa fără să ne separe
Inima şi mintea mea
Dacă ai fi venit mai devreme
În viaţa mea
Ce să-ţi spun, o recunosc
În mintea mea cu sărutări te voi lua prizonier
Şi astfel risc să te visez
Dar evit să te am aproape
Am avea atâtea noi doi să ne împărţim
Dacă nu întârziam să ne găsim pe drum
Dacă ai fi venit mai devreme
Nimeni nu ne despărţea
Eu te-aş lăsa să-mi furi sufletul
Noi am fi o unitate
Şi te-aş îmbrăţişa fără să ne separe
Inima şi mintea mea
Dacă ai fi venit mai devreme
În viaţa mea
Verona, Veronica © 09.07.2007