Melodia singurătăţii
Μέσα στο έρημο σπίτι το ταβάνι κοιτώ και κοιτάζοντας φτιάχνω κύκλους από καπνό κι όπως πηγαίνουν ψηλά γίνονται ανάσα ξανά κλαίνε οι τέσσερις τοίχοι κλαίω μαζί τους κι εγώ το δωμάτιο με πνίγει μα σε ποιον να το πω κι ως το ταβάνι είναι πια γεμάτο από μοναξιά όσο μόνος νιώθεις τόσο μόνη νιώθω κι εγώ σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι κάπως έτσι το φαντάζομαι θα `ναι για μας η μελωδία της μοναξιάς μες στο αμάξι μου κλεισμένη ώρες τώρα οδηγώ στο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένη γυρνώ μα δεν υπάρχει ψυχή η πόλη αυτή είναι νεκρή άνοιξε το ράδιο σου παίζει απόψε για μας η μελωδία της μοναξιάς		În casa goală privesc tavanul Şi privind fac cercuri din fumul de ţigară Şi de cum zboară în înalt Devin iarăşi respiraţie Plâng cei patru pereţi, plâng şi eu împreună cu ei Camera mă înneacă, dar cui să o spun Şi până-n tavan este plin de tristeţe La fel de singur te simţi cum şi eu mă simt singură Am nevoie de tine, am nevoie de tine Cam aşa îmi imaginez că va fi pentru noi Melodia singurătăţii Conduc de ore în maşina mea închisă În labirintul oraşului ca o pierdută mă învârt Dar nu există suflet Acest oraş este mort Deschide-ţi radioul , în seara asta cântă pentru noi Melodia singurătăţii
Verona, Veronica © 11.07.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info