Îmbrăţişare

Εγώ, ο άνθρωπός σου, δεν είμαι πια...
Ένας κρυφός καημός σου, μόνους μας κρατά...
Σε πήρε η νύχτα, το σκοτάδι,
τι το θες το χάδι;

Κι όπως στο χέρι, το χέρι μου κρατάει...
Είναι μαχαίρι το χάδι και πονάει...
Είναι μαχαίρι το χάδι και πονάει...
Όπως στο χέρι, το χέρι μου κρατάει...

Εγώ, ο άγγελός σου, δε θα ’μαι πια...
Ο δρόμος ο δικός σου άλλον δε χωρά...
Σε πήρε η νύχτα, το σκοτάδι,
τι το θες το χάδι;

Κι όπως στο χέρι, το χέρι μου κρατάει,
είναι μαχαίρι το χάδι και πονάει...
Είναι μαχαίρι το χάδι και πονάει,
όπως στο χέρι, το χέρι μου κρατάει...



Eu, bărbatul tău , nu mai sunt...
O durere ascunsă de a mea, singură ne ţine...
Te-a luat noaptea, întunericul,
Ce vrei, îmbrăţişarea?

Şi după cum în mână, mâna mea o ţine...
Este un cuţit îmbrăţişarea şi doare...
Este un cuţit îmbrăţişarea şi doare...
După cum în mână , mâna mea o ţine...

Eu, îngereul tău, nu mai sunt...
Altcineva nu încape pe drumul tău...
Te-a luat noaptea, întunericul,
Ce vrei, îmbrăţişarea?

Şi după cum în mână, mâna mea o ţine...
Este un cuţit îmbrăţişarea şi doare...
Este un cuţit îmbrăţişarea şi doare...
După cum în mână , mâna mea o ţine...

Verona, Veronica © 17.07.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info