Terra di eroi
Όλη η φύση κοιμάται ναρκώνει το κρύο
και γω φεύγω λαλώντας το στερνό μου αντίο
και τη μάνα φιλώντας την κοιτάζω να κλαίει
μάνα, μην κλαις της λέω μάνα, μην κλαις και κλαίω
Κι όλο πάω και τρέχω και το δάκρυ της σβήνει
για μια μόνο στιγμούλα και μιαν άλλη μανούλα
της Ελλάδας μας έχω π’ όλο κλαίει κι εκείνη
Στου βουνού τη ραχούλα σ’ ανθοστόλιστα πλάγια
τη γλυκιά μου μανούλα ψάχνω να βρω την άγια
θ’ ανεβαίνω ραχούλες χιονισμένες κορφές
ώσπου να βρω ηρώων γη κι ηρώων μορφές
Tutta la natura piange, il freddo intorpidisce
ed io me ne vado cantando il mio ultimo addio
e baciando la mamma la vedo piangere
mamma, non piangere mamma le dico, non piangere e piango
ed io vado sempre e corro e la sua lacrima si spegne
per un solo attimo ed ho un' altra mamma,
la nostra Grecia, che piange sempre pure lei
sul versante del monte alle pendici ornate di fiori
cerco di trovare la mamma santa
salirò irte cime innevate
fino a trovare la terra degli eroi ed i loro volti
Alessio Miranda © 30.07.2007