Lava
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά απ’ όνειρο βαθύ κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά κλαίει να γεννηθεί Σαν ηφαίστειο που ξυπνά εφτά γενιές σβηστό Λάβα μου, λάβα μου αίμα μου ζεστό Κάτι λίγοι συγγενείς ξαδέρφια μακρινά πες μου αν έμεινε κανείς για μας τα πετεινά Κάτι λίγοι συγγενείς στα έγκατα του νου Λάβα μου, λάβα μου σώμα τ’ ουρανού Εγώ το φως μετάλαβα κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως Υπ’ όψιν μου δεν τα `λαβα του κόσμου τα χλωμά Κατάλαβα Εγώ το φως μετάλαβα κι αντέχω τη φωτιά στο στήθος Υπ’ όψιν μου δεν τα `λαβα του κόσμου τα χλωμά κατάλαβα Σαν ηφαίστειο που ξυπνά απ’ όνειρο βαθύ κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά κλαίει να γεννηθεί Σαν ηφαίστειο που ξυπνά εφτά γενιές σβηστό Λάβα μου, λάβα μου δάκρυ από Χριστό Εγώ με λάβα τα `λαβα αυτά που λέει κρυφά το πλήθος κι ας μοιάζαν θεοπάλαβα τα αχ των ζωντανών κατάλαβα		Like a volcano which is waking up From a deep dream And what creates the mountains It cries to come into life Like a volcano which is waking up Extinct for seven generations My lava, my lava My warm blood Very few relatives Distant cousins Tell me if anyone has left For us, the birds Very few relatives In the depths of the mind My lava, my lava Body of the sky I received light as communion And there the heart usually leads you I didn’t keep them in mind The pale things of the word I understood I received light as communion And I bear the fire In my chest I didn’t keep them in mind The pale things of the word I understood Like a volcano which is waking up From a deep dream And what creates the mountains It cries to come into life Like a volcano which is waking up Extinct for seven generations My lava, my lava Tear from Christ I received them with lava The things that the crowd says secretly And even if they seem to be raving mad The “ah” of the living people I understood
maria_gr © 07.08.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info