Per l'intercessione (Lina Nikolakopoùlou)

Per l'intercessione (Lina Nikolakopoùlou)
Πετούν γεράκια απ’ τις φωλιές την τρομαγμένη μας ζωή να δουν εικόνα σαν τις παλιές αμαρτωλές που δεν τους στάθηκε αγκαλιά ούτε κρυψώνα Κάτω απ’ την άρρωστη βροχή στις εθνıκές των φορτηγών με τα ψυγεία το μαύρο λάδι απ’ την ψυχή δεν καίει για κάτι που να μοιάζει μ’ ευλογία Δι’ ευχών των αγίων ημών στους ναούς των μεγάλων λυγμών Δι’ ευχών των αγίων της γης ορατής και αοράτου πληγής Δι’ ευχών των αγίων που κλαις που μπορείς σ’ αγαπάω να λες Δι’ ευχών των αγίων κι αεί με Θεού πνοή Κοιτάω τον ήλιο απ’ το βουνό κι οι δυναμίτες της ψυχής μου σπαν την πέτρα που εγώ να τρέξω ξεκινώ μεσ’ στης παγκόσμιας λογικής τα πέντε μέτρα Με χαραγμένα τ’ αρχικά όνομα και αίμα και φυλή κι αρχαία τείχη και μ’ ένα δέμα ελληνικά θα γράψω, κόσμε, τους χρησμούς μου με το νύχι. Δι’ ευχών των αγίων ημών στους ναούς των μεγάλων λυγμών Δι’ ευχών των αγίων της γης ορατής και αοράτου πληγής Δι’ ευχών των αγίων που κλαις που μπορείς σ’ αγαπάω να λες Δι’ ευχών των αγίων κι αεί με Θεού πνοή		Volano falchetti dai nidi a vedere come un'icona la nostra vita, impaurita come le peccatrici di una volta, cui non fu tesa una mano né dato un nascondiglio. Sotto la pioggia ammalata, sulle strade nazionali dei camion frigoriferi, l'oro nero dell'anima non brucia per qualcosa che non sembri una benedizione. Per l'intercessione dei nostri santi nei templi dei grandi singhiozzi, per l'intercessione dei santi della terra, della visibile e dell'invisibile piaga: è per l'intercessione dei santi che piangi, che riesci a dire ti amo. Per l'intercessione dei santi e sempre con lo Spirito di Dio. Guardo il sole dalla montagna e le dinamiti della mia anima spaccano la pietra. Dove posso correre, muovermi io dentro i cinque metri della logica universale? Con i principi ben scolpiti: nome sangue e antiche mura. E in un taccuino, in greco scriverò, gente, i miei pronostici: con l'unghia.
*Gian Piero Testa, Gian Piero Testa* © 12.08.2007**

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info