Oh, grief of the world
Βραχιόλι από χρυσόχαρτο και κόκκινο φουστάνι
σε βρήκα Σαββατόβραδο μα για ζωή δε φτάνει
παράτησα το σπίτι μου στην πρώτη κατηφόρα
και πέταξα το δίχτυ μου εδώ που ζούμε τώρα
Καημέ του κόσμου στεναγμέ όλα τα ναι καήκανε
και τα μαχαίρια ουρανέ μες στην καρδιά με βρήκανε
καημέ του κόσμου στεναγμέ όλα τα ναι καήκανε
κι είπα να πέσεις ουρανέ πιο χαμηλά από μένανε
Εμένα που με βλέπετε τα χρόνια μου δεν έχω
κι η ερημιά με ντρέπεται που με χτυπάει κι αντέχω
παράτησα τον ύπνο μου στην πρώτη νυχτερίδα
στο μυστικό το Δείπνο μου με φίλησες και είδα
Καημέ του κόσμου στεναγμέ όλα τα ναι καήκανε
και τα μαχαίρια ουρανέ μες την καρδιά με βρήκανε
καημέ του κόσμου στεναγμέ όλα τα ναι καήκανε
κι είπα να πέσεις ουρανέ πιο χαμηλά από μένανε
A bracelet of golden tinsel and a red skirt
I found you on a Saturday night
But for a lifetime that is not enough
At the first climb, I abandoned my home,
and cast my net here, where we are living now
Oh grief of the world, oh sigh! Every 'yes' burned out,
and the knives, o heaven! have hit me in the heart.
Oh grief of the world, oh sigh! Every 'yes' burned out,
but I thought, oh heaven! that you should fall even lower than me.
Me, as you see me, I haven't lived the years I seem
And desolation, in shame, is beating at me, and I am enduring.
At the first bat, I gave up my sleep,
At my Last Supper, you kissed me and I saw.
Oh grief of the world, oh sigh! Every 'yes' burned out,
and the knives, o heaven! have hit me in the heart.
Oh grief of the world, oh sigh! Every 'yes' burned out,
but I thought, oh heaven! that you should fall even lower than me.
Geeske © 07.06.2005