Prokleta bila (Kotsiras)
Σ’ έχω ώρες ώρες μα το Θεό τόσο πολλή ανάγκη που τρέχουν απ’ τα μάτια μου θάλασσες και πελάγη Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή αν έχεις το Θεό σου που κρέμομαι απ’ τα χείλη σου κι είμαι στο έλεός σου Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι που καίγομαι και λιώνω που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ και τώρα μαραζώνω Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου μες στου μυαλού τα υπόγεια αχ πόσα θέλω να σου πω και δεν υπάρχουν λόγια Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι που καίγομαι και λιώνω που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ και τώρα μαραζώνω		U nekim si mi trenucima, zaboga toliko potrebna da iz ociju teku mora i okeani Napisi jedno pismo, jedan red ako Boga znas sto zavisim od tvojih usana i od tvoje milosti Prokleta bila, zar me ne zalis Sto gorim i umirem Sto si me navela da te zavolim Pa sad venem od tuge Misli su mi zakljucane u dubinama uma ah, toliko toga zelim da ti kazem ali ne postoje reci Prokleta bila, zar me ne zalis Sto gorim i umirem Sto si me navela da te zavolim I sad venem
neraidaBGD, Ivana © 28.08.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info