Prokleta bila (Kotsiras)

Σ’ έχω ώρες ώρες μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
που τρέχουν απ’ τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη

Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ’ τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ
και τώρα μαραζώνω

Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες στου μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου πω
και δεν υπάρχουν λόγια

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ
και τώρα μαραζώνω


U nekim si mi trenucima, zaboga
toliko potrebna
da iz ociju teku
mora i okeani

Napisi jedno pismo, jedan red
ako Boga znas
sto zavisim od tvojih usana
i od tvoje milosti

Prokleta bila, zar me ne zalis
Sto gorim i umirem
Sto si me navela da te zavolim
Pa sad venem od tuge

Misli su mi zakljucane
u dubinama uma
ah, toliko toga zelim da ti kazem
ali ne postoje reci

Prokleta bila, zar me ne zalis
Sto gorim i umirem
Sto si me navela da te zavolim
I sad venem

neraidaBGD, Ivana © 28.08.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info