Il vecchio orologio (L. Papadopoulos)
Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού.
Είχε βασιλέψει και με φίλαγες
κοίταζες τα τρένα και δε μίλαγες.
Χάθηκες μέσα στ’ απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό
και τη νυχτιά.
Κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά.
Στο παλιό μας σπίτι κάθε δειλινό
βγαίνω στο κατώφλι και σε καρτερώ
Και περνούν τα τρένα και σφυρίζουνε
μα τα χελιδόνια δε γυρίζουνε.
Χάθηκες μέσα στ’ απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό
και τη νυχτιά.
Κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά.
Il vecchio orologio della stazioncina
si è fermato sull'ora della separazione.
Il sole era tramontato e mi baciavi
guardavi i treni e non parlavi.
Ti sei persa dentro la sera
dentro la tramontana, il fumo
e la notte.
E divenne quel sabato sera
un fiore buttato nel fuoco.
Nella nostra vecchia casa ogni sera
esco sulla soglia ad aspettarti.
E passano i treni e fischiano
ma le rondini non fanno ritorno.
Ti sei persa dentro la sera
dentro la tramontana, il fumo
e la notte.
E divenne quel sabato sera
un fiore buttato nel fuoco.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.08.2007