Pun mesec (Gianis Ploutarxos)
Με μια πανσέληνο η νύχτα αρμενίζει
και μεσ’ το πλοίο της φωτιάς είμαι και εγώ
μεθώ για εκείνη που στη σκέψη μου γυρίζει
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ
Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
Μετρώ για χάρη της την άμμο και τα αστέρια
μα θέλει κάτι παραπάνω η καρδιά
γιατί στα πιο όμορφα του χρόνου καλοκαίρια
κρύβονται πίσω κάτι σύννεφα λαδιά
Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
Sa punim mesecom plovi noc
i u osvetljenom brodu sam i ja
Napicu se zbog jedne koja mi ne izlazi iz glave
i u secanju njenom ponovo doziveti brodolom
i u secanju njenom ponovo doziveti brodolom
Sa punim mesecom vratice se oci
sa kojima ziveo sam u ludim snovima
i sumnjom moju dusu cu muciti
kojom logikom cini da izgubim glavu
U njenom zagrljaju brojim zvezde i pesak
ali zeli nesto vise srce
zasto sva lepota leta
sakrije se iza oblaka
Sa punim mesecom vratice se oci
sa kojima ziveo sam u ludim snovima
i sumnjom moju dusu cu muciti
kojom logikom cini da izgubim glavu
jasminica, Jasmina © 28.08.2007