Des yeux sans raison
Είναι τα μάτια σου
ένας διάδρομος παλιός
δάκρυα πνιγμένα
ξεφλουδίζουνε τους τοίχους
που ένας ένοικος αθόρυβος κρυφός
αντί συνθήματα
ζωγράφισε με στίχους
Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά
που οδηγούν
σ’ ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
μετά τη χρήση
τα φορτώνουνε σε σένα
Μου λες τα μάτια σου
να μη τα αγαπώ
και να μη πάψω
να πιστεύω στα δικά μου
μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ
κι όπου βρεθώ
τα έχω πίσω μου
και μέσα και μπροστά μου
Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
που κάθε άστεγο
και άνεργο ζεσταίνει
κι η καλοσύνη τους
απλώνει σαν λαδιά
να μαλακώσει μιαν ανάγκη
πετρωμένη
Σ’αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω
μ’αγαπούνε
της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
στα παραμύθια και στ’ αστέρια
να με βρούνε
Tes yeux sont comme
un vieux couloir
des larmes noyées
décollent les murs
qu'un mystérieux locataire silencieux
a decoré de poemes
en guise de graffitis
Au fond il y a les escaliers
qui conduisent
à une cave pleine de jouets cassés
que d'autres ont delaissés et oubliés
après avoir joué
c'est à toi qu ils les abandonnent
Tu me dis que tes yeux
je ne dois pas les aimer
et de ne pas cesser
de croire aux miens
mais ces yeux, ou que je me perde
et ou que je me trouve
ils sont derrière moi
en moi et face de moi
Dans l' iris un feu s'allume
et réchauffe
le clochard et le chomeur
et leur bienveillance
s'étale comme de l'huile
et vient radoucir un besoin
pétrifié
Il n'y a pas de raison dans ces yeux
si profond que je les regarde
ils m'aiment
ils ouvrent le feu sur la prison de l' histoire
pour me trouver
dans les contes et dans les étoiles
Electr-yz, yza © 28.08.2007