Grecia Grecia (N. Gatsos)
Πού πήγαν οι ώρες, πού πήγαν οι μέρες, πού πήγαν τα χρόνια,
φωτιά στα Χαυτεία, καπνιά στην Αιόλου, βρωμιά στην Ομόνοια,
ουρλιάζουν τριγύρω Φολκσβάγκεν και Φίατ, Ρενώ και Τογιότα,
σε λίγο νυχτώνει, στους άχαρους δρόμους θ’ ανάψουνε τα φώτα
κι ανθρώποι μονάχοι στην κόλαση ετούτη θα γίνουν λαμπάδα.
Πώς τα `κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
Πού πήγες Αφρούλα του ονείρου λουλούδι, πού πήγες Ελένη,
κρυφές αμαρτίες της άχαρης μέρας, το φως δεν ξεπλένει,
μονάχα πληβείοι με μάτια θλιμμένα χτυπάνε καρτέλες,
στον άθλιο μισθό τους σφιχτά κολλημένοι σαν στρείδια, σαν βδέλλες,
για ένα τριάρι, για λίγη βενζίνα για μια φασολάδα.
Πώς τα `κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
Πού πήγες αγάπη, παράδεισε πρώτε, πού πήγες ελπίδα,
περάσαν οι μέρες, περάσαν τα χρόνια κι ακόμα δεν είδα
ατρόμητους άνδρες, σοφούς κυβερνήτες, μεγάλους αντάρτες,
να σπάζουν τις πύλες, να ρίχνουν τα τείχη, ν’ αλλάζουνε τις στράτες
κι η νύχτα να γίνει χρυσό μεσημέρι κι η χώρα λιακάδα.
Πώς τα `κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα. ( χ7 )
Dove andarono le ore dove andarono i giorni dove andarono gli anni
falò a Haftìa fumo in via Eolo sporcizia in piazza Omònia
strepitano tutt'intorno Volkswagen e Fiat Renault e Toyota
tra poco fa notte nelle strade sgraziate si accenderanno le luci
e uomini solitari in questo inferno diventeranno ceri votivi
com'è che li hai resi così i tuoi infelici figlioli Grecia Grecia!
Dove andasti Afrùla fiore del sogno dove andasti Eléni
i peccati segreti non li risciacqua la luce del giorno incolore
soltanto plebei con sguardi d'afflizione timbrano cartellini
appiccicati a un salario di fame come ostriche come sanguisughe
per un trilocale per un po' di benzina per un piatto di fagioli
com'è che li hai resi così i tuoi infelici figlioli Grecia Grecia!
Dove andasti amore primo paradiso dove andasti speranza
sono passati i giorni passati gli anni e ancora non ho visto
uomini senza paura governanti saggi grandi ribelli
infrangere porte abbattere mura cambiare le strade
e diventare la notte un mezzodì d'oro e la bora un raggio di sole
com'è che li hai resi così i tuoi infelici figlioli Grecia Grecia!
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.08.2007