Un mirto (N. Gatsos)
Είχα μια θάλασσα στο νου
κι ένα περβόλι, περιβόλι τ’ ουρανού.
Την ώρα π’ άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.
Στα παραθύρια τα πλατιά
χαμογελούσε μια μυρτιά.
Κουράστηκα να περπατώ
και τη ρωτώ και τη ρωτώ.
Πες μου, μυρτιά, να σε χαρώ:
Πού θα βρω χώμα, θα βρω χώμα και νερό
να ξαναχτίσω μια φωλιά
για της αγάπης τα πουλιά;
Στα παραθύρια τα πλατιά
είδα και δάκρυσε η μυρτιά.
Την ώρα π’ άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.
Avevo in mente un mare
e un giardino, un giardino celeste.
Nella stagione in cui spiegavo le vele
per il quartiere alto.
Nelle ampie finestre
sorrideva un mirto.
Fui stanca di camminare
e gli domando, gli domando.
Dimmi, mirto, e ti sarò grata,
dove posso trovare terra e acqua
per ricostruire un nido
agli uccelli dell'amore ?
Nelle ampie finestre guardai
e vidi piangere il mirto.
Nella stagione in cui spiegavo le vele
per il quartiere alto.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.08.2007