Mediterraneo (D. Hristodoulou da Moustaki)

Mediterraneo (D. Hristodoulou da Moustaki)
Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό μεσ’ τη Μεσόγειο Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί τα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπή νησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακές το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές μεσ’ τη Μεσόγειο Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του μεσ’ τη Μεσόγειο εδώ στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ μεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών τα όνειρα που `παίζαν στα βαθιά νερά γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά μεσ’ τη Μεσόγειο Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά στην Ισπανία εχάθη η λέξη «λευτεριά» πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρό το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό μες στη Μεσόγειο		Lo chiamano Mediterraneo e vi giocano nudi ragazzi dagli occhi neri tristi sculture ha generato gli Dei, Cristo in persona l'estate, lì, non teme la tempesta nel Mediterraneo Lì il sangue ha scolpito i secoli gli scogli e i promontori e il profondo silenzio isole come colombe, prigioni secolari l'estate, lì, non teme le piogge nel Mediterraneo I campi e gli olivi sfumano nella vampa le braccia restano sole e vuoti i corpi popoli della sventura e tristezza della morte l'estate, lì, non perde le sue ali nel Mediterraneo Qui, su questo lago sono nato anch'io mediterraneo della paura e dei tempi tristi i sogni che giocavano nelle acque profonde sono adesso alberi solitari nelle isole riarse nel Mediterraneo Nuvole grevi nascondono il Partenone in Spagna si è persa la parola "libertà" ma se anche Atene rimane un sogno amaro l'estate, lì, non teme la tempesta nel Mediterraneo
*Gian Piero Testa, Gian Piero Testa* © 28.08.2007**

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info