Charokopou (the barracks)
Εφτά νομά σ’ ένα δωμά
πού να ξαπλώ να κλείσεις μά ;
Ο ένας πάει σινεμά
ο άλλος πέφτει και κοιμά
ύπνος με βάρδια δηλαδή
στην πόρτα σύρμα για κλειδί.
Εφτά νομά δυστυχισμέ
σ’ ένα δωμά φυλακισμέ
δικαίως αγανακτισμέ
και με τα πάντα αηδιασμέ .
Πώς τα ’χεις έτσι μοιρασμέ
ντουνιά ψευτοπολιτισμέ ;
Οι δυο δουλε απ’ τους εφτά
από τα χρέ τι να προφτά ;
Σαν τα τσουβά , σαν τα σκουπί
εφτά νομά χωρίς ελπί
σ’ ένα δωμά μισογιαπί.
Ποιος να φωνά και τι να πει;
Seven people in one room
where can you lie down and close an eye?
One goes to the cinema
the other drops down and goes to sleep.
Sleeping in shifts, that's what it is,
with a bit of wire on the door, instead of a key.
Seven people, unhappy people,
in one room, imprisoned,
They are enraged, and with good cause,
and sick of everything.
How did you manage to distribute things so [badly],
you so-called "civilized" world?
Two have work, out of seven,
how can they ever catch up with their debts?
Like they've been bagged, thrown out with the rubbish,
seven people with no hope,
in one room, half unfinished,
Who will raise their voice, and to say what?
Geeske © 03.04.2004