How
Μαύρη θάλασσα τα μάτια σου τα μαλλιά λόγια άδικα στιλέτο μεσ’την καρδιά σ’ εμπιστεύτηκα και νόμιζα μ’αγαπάς φανερώθηκα χτυπάς Πώς τα όρια του πόνου ξεπερνάς οι τίτλοι γράφουν τέλος και για μας και χάνεσαι στη θλίψη που σκορπάς Πώς να βάλω στο μυαλό τη λογική που ήμουν ότι ήθελες εσύ ψευδαίσθηση που πήρα για ζωή Παγιδεύτηκα στο θέατρο μιας βραδιάς ρόλους έπαιξα αυτούς που δεν τους τολμάς ήμουν μόνος μου και ένιωθα σαν φυγάς φανερώθηκα χτυπάς Πώς τα όρια του πόνου ξεπερνάς οι τίτλοι γράφουν τέλος και για μας και χάνεσαι στη θλίψη που σκορπάς Πώς να βάλω στο μυαλό τη λογική που ήμουν ότι ήθελες εσύ ψευδαίσθηση που πήρα για ζωή		Your eyes, your hair, a black sea together unjustice words, a knife in my heart I trusted you and I thought you loved me I showed you who I am and you fight me instead How can you pass through the limits of pain ending titles for us and you disappear in the sorrow that you spread How can I be logic when I used to be what you wanted you are an illusion I thought for real I found myself trapped in the theatre of one night I played those roles that you never dare to play I was alone and I felt like a fugitive I showed you who I am and you fight me instead How can you pass through the limits of pain ending titles for us and you disappear in the sorrow that you spread How can I be logic when I used to be what you wanted you are an illusion I thought was real
greekman232002 © 28.08.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info