Il ragazzo sorridente (V. Rotas da B. Behan)
Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί
Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί
Μον’ να `ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει
κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
θα `ταν τιμή μου που `χασα το γελαστό παιδί
Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω
για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί
Era un mattino d'Agosto, quasi albeggiava
uscii a prender aria sulla terra fiorita.
Vedo una ragazza, piange, disperatamente si duole
spezzati cuor mio, è morto il ragazzo sorridente.
Era valoroso, era coraggioso, per secoli rimpiangerò
il suo passo leggero, il suo dolce sorriso.
All'inferno l'ora, maledetto il momento
che i nostri nemici hanno ucciso il ragazzo sorridente.
Se solo l'avessero ucciso al fianco del suo comandante
e solo per una pallottola inglese ci fosse restato
o per uno sciopero della fame dentro la prigione
sarebbe un onore per me che non ho più il ragazzo sorridente.
Mio meraviglioso amore, con amore te lo dirò
per quello che tu hai fatto nei secoli ti piangerò
perché tutti i nostri nemici li avresti disfatti tu
gloria onore all'indimenticabile ragazzo sorridente.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 03.09.2007