Canto funebre della pioggia (T. Livaditis)
Μοιρολόι της βροχής
βράδυ Κυριακής,
πού πηγαίνεις μοναχός
ούτε πόρτα να μπεις,
πέτρα να σταθείς
κι όπου πας, χλωμό παιδί,
ο καημός σου στη γωνιά
σε καρτερεί.
Παλληκάρι χλωμό
μες στο καπηλειό
απομείναμε οι δυο μας,
ο καημός σου βραχνάς
πάψε να πονάς
η ζωή γοργά περνά
δυο κρασιά, δυο στεναγμοί
κι έχε γεια.
Παλληκάρι χλωμό
σ’ ηύρανε νεκρό
στο παλιό σταυροδρόμι,
μοιρολόι η βροχή
μαύρα π’ αντηχεί
στο καλό, χλωμό παιδί,
σαν τη μάγισσα
σε πήρε η Κυριακή.
Canto funebre della pioggia
di Domenica sera,
dove vai tutto solo,
non varcare nemmeno una porta
sta' lì come un sasso
ché ovunque tu vada, pallido ragazzo
il tuo dolore ti aspetta
dietro l'angolo.
Pallido valoroso
dentro la taverna
restammo noi due,
il tuo dolore è perfido,
smettila di soffrire
la vita passa veloce
due sorsi di vino, due sospiri
e addio.
Pallido valoroso
ti trovarono morto
al vecchio crocicchio,
canto funebre della pioggia
che tiene a bada il lutto
buon viaggio, ragazzo triste
come la strega
ti rapì quella Domenica.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 03.09.2007