Sunday’s dawning in five hours’ time
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή
κι εγώ που σ’ έχασα και όλα σ’ τα ’χω δώσει
με κάτι ρέστους θα τη βγάλω ως την αυγή,
γιατί όποιος χάνει στη ζωή μπορεί να νιώσει.
Στέλιο μου, τα τραγούδια σου
απ’ την κασέτα ρίχ’ τα,
για μας που πρόδωσ’ η ζωή
δεν ξημερώνει Κυριακή,
δεν τελειώνει η νύχτα.
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή,
τσιγάρο κι έσβησε στα χείλη το Σαββάτο.
Κι εμείς ακόμα στο ποτήρι μας σκυφτοί
λες και δεν πάει η ζωή μας παρακάτω.
Sunday’s dawning in five hours’ time
And I who have lost you and have given everything to you
Will linger till daybreak along with some other stranded guys
For the only ones who can really understand are the ones that have had a loss in life
Stelios*, my lad,
Let us listen to your songs on tape!
For us, the ones betrayed by life
There’s no Sunday dawning
There’s no end in the night
Sunday’s dawning in five hours’ time
Saturday burned out just like a cigarette between one’s lips
And we’re still left bent over our glass
As if life won’t go on
jaxlarus, Ι. Λάζος © 03.09.2007