Ricordo quel Settembre (V. Rotas da B. Behan)
Το Σεπτέμβριο θυμάμαι όταν άδειαζαν οι πάγκοι
κι έπαψ’ ή βουή του κόσμου, πήγαν τα παιδιά για τσάι.
Άσε μας θεέ ψηλά, να θυμόμαστε τ’ απλά
τώρα που έχουν πια πεθάνει
όλοι που μας αγαπάνε, λοχαγοί και βασιλιάδες.
Πέρα στην παλιά μας Κύπρο και στην Κένυα την καημένη
όλοι εκεί βασανισμένοι μαύροι κι άσπροι από τους άσπρους.
Και στα ξωτικά τα μέρη κι όπου ρίξουμε το μάτι
το κουδούνι του σχολείου στο μισό Μπέλφαστ σημαίνει
κι αχ, ή Αγγλία μας ή καημένη, λοχαγοί και βασιλιάδες.
Σκόνταψα σ’ ένα βραχνά μου και στο πάρκο κει του Ουΐνδσορ,
τι θαρρείτε κει πώς ηύρα, περπατώντας στο σκοτάδι;
Μισοδαγκωμένο μήλο και το πιο αστείο απ’ όλα
χαραγμένα πέντε δόντια
πέντε δόντια από παιδάκι, λοχαγοί και βασιλιάδες.
Ricordo quel Settembre quando si svuotarono i banchi
e cessò il brusìo della gente, i ragazzi andavano a prendere il tè.
Facci ricordare, Dio del cielo, le semplici cose
adesso che ormai son morti
tutti quelli che ci vogliono tanto bene, ufficiali e realisti.
Oltre la vecchia Cipro, e lo sventurato Kenia
là, dove tutti sono oppressi, i neri e i bianchi da altri bianchi.
oltre quei posti esotici e ovunque gettiamo lo sguardo,
la campana della scuola risuona in mezza Belfast
e povera nostra Inghilterra, poveri ufficiali e realisti.
Sono finito in un mio incubo e nel parco là di Windsor
che volete che abbia trovato passeggiando là nel buio ?
Una mela sbocconcellata e, cosa tutta da ridere,
con il segno di cinque denti
cinque denti di un bimbetto, ufficiali e realisti.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 03.09.2007