It wasn’t written
Τις νύχτες πέφτεις με τ’ αστέρια,
το διάβολο κρατάς μέσα στα δυο σου χέρια
και προσκυνάς οφθαλμαπάτες
ρωτάω γιατί σηκώνεις πλάτες..
Χαροπαλεύεις με τη θλίψη
και εύχεσαι ποτέ να μη σ’ εγκαταλείψει
Στο λίγο χρόνο που μας μένει
ας μοιάζουμε ερωτευμένοι...
Δεν ήτανε για μας γραμμένο,
αυτό που λέμε πεπρωμένο
αυτό που χρόνια περιμένω δεν ήσουνα εσύ...
Χαθήκαμε στη καταιγίδα
χωρίς αγάπη για πυξίδα
και δεν υπάρχει πια ελπίδα να είμαστε μαζί..
Εξοστρακίζεις σαν μπερέτα
τα λόγια σου φωτιά
στη πλάτη μου στιλέτα
μια σε αφήνω μια μ’ αφήνεις
δικαιολογίες μη μου δίνεις...
Τώρα το έχω αποφασίσει
και πίσω δε γυρνώ
στο λίγο χρόνο που μας μένει
ας μοιάζουμε ευτυχισμένοι..
Δεν ήτανε για μας γραμμένο,
αυτό που λέμε πεπρωμένο
αυτό που χρόνια περιμένω δεν ήσουνα εσύ...
Χαθήκαμε στη καταιγίδα
χωρίς αγάπη για πυξίδα
και δεν υπάρχει πια ελπίδα να είμαστε μαζί...
Χαθήκαμε στη καταιγίδα
χωρίς αγάπη για πυξίδα και δεν υπάρχει πια ελπίδα να είμαστε μαζί..
At nights you fall with the stars,
you hold the devil in your hands
and you worship illusions
I ask why do you raise your back…
You are at death’s door with the sorrow
and you wish to never abandon you
In the few time which is left
let’s seem to be in love…
It wasn’t written
this that we call destiny
this one that I’m waiting for years, it wasn’t you…
We got lost in the storm
without love as a compass
and there isn’t hope anymore for us to be together…
You ostracize like bullet
your words (are) fire
in my back daggers
I leave you, you leave me
don’t give me excuses…
I have taken my decision
and I don’t return back
In the few time which is left
let’s seem to be happy
It wasn’t written
this that we call destiny
this one that I’m waiting for years, it wasn’t you…
We got lost in the storm
without love as a compass
and there isn’t hope anymore for us to be together…
We got lost in the storm
without love as a compass and there isn’t hope anymore for us to be together…
maria_gr © 03.09.2007