Tutti hanno sete (Ritsos)
Όλοι διψάνε χρόνια τώρα. Όλοι πεινάνε.
Τα μάτια τους είναι κόκκινα απ’ την αγρύπνια.
Μια βαθιά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά το λιόγερμα.
Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι,
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους,
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους.
Κι έχουν στα χείλη τους επάνω το θυμό
κι έχουνε τον καημό βαθιά βαθιά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
Tutti hanno una sete secolare. Tutti hanno fame.
I loro occhi sono rossi per il vegliare.
Una ruga profonda incisa tra le sopracciglia
come un cipresso tra due montagne al tramonto.
Il loro braccio è incollato al fucile,
il fucile è tutt'uno col loro braccio,
il loro braccio è tutt'uno con la mente.
E sulle labbra hanno lo sdegno
e hanno il dolore in fondo, in fondo agli occhi
come una stella in una conca di sale.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 05.09.2007