Questi alberi (Ritsos)
Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
Questi alberi non ce la fanno con meno cielo,
queste pietre non ce la fanno sotto passi stranieri,
questi volti non ce la fanno se non al sole,
questi cuori non ce la fanno se non col buon diritto.
Questo paesaggio duro come il silenzio
si stringe al petto le sue pietre infocate,
stringe la luce i suoi orfani ulivi e le sue vigne.
Non c'è acqua. Solo luce (bis)
La strada si perde nella luce
e l'ombra dello stazzo è di ferro. (bis)
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 05.09.2007