Da tanti anni (Ritsos)
Tόσα χρόνια όλοι πεινάνε,
όλοι διψάνε, όλοι σκοτώνονται
πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα,
έφαγε η κάψα τα χωράφια τους
η αρμύρα πότισε τα σπίτια τους
από τις τρύπες του πανωφοριού τους
μπαινοβγαίνει ο θάνατος
πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα,
έφαγε η κάψα τα χωράφια τους
η αρμύρα πότισε τα σπίτια τους
από τις τρύπες του πανωφοριού τους
μπαινοβγαίνει ο θάνατος
Πάνoυ στα καραούλια πετρώσαν
βιγλίζοντας το μανιασμένο πέλαγο όπου βούλιαξε
το σπασμένο κατάρτι του φεγγαριού.
Tο ψωμί σώθηκε, τα βόλια σώθηκαν,
τώρα γεμίζουν τα κανόνια τους
τώρα γεμίζουν μόνο με την καρδιά τους.
Da tanti anni tutti hanno fame,
tutti hanno sete, tutti vengono uccisi
assediati dalla terra e dal mare,
la calura ha divorato i loro campi,
la salsedine ha impregnato le loro case,
dai buchi dei loro cappotti
va e viene la morte.
Assediati dalla terra e dal mare,
la calura ha divorato i loro campi,
la salsedine ha impregnato le loro case,
dai buchi dei loro cappotti
va e viene la morte.
Sopra le garitte diventarono di pietra
facendo la guardia al mare infuriato dove naufragò
il vascello spezzato della luna.
Il pane si salvò, i proiettili si salvarono,
ora caricano i loro cannoni,
ora li caricano solo con i loro cuori.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 05.09.2007