I’m sad
Είναι πιο κίτρινα τα φώτα στο Ντεπο
τα καλντερίμια όπως τα άφησες βρεγμένα
κάποτε μου πες όσο ζω θα σ’ αγαπώ
μα ούτε δάκρυ δε χαράμισες για μένα
τώρα μαθαίνω στην Αθήνα πως γυρνάς
για μένα δε ρωτάς αν ζω ή αν πεθαίνω
κι εγώ εδώ στη Σαλλονίκη που ξεχνάς
κοντά μου πάλι να γυρίσεις περιμένω
Έχω στεναχώρια που κοιμάσαι χώρια
και είμαι κάθε βράδυ λειώμα στο ποτό
Έχω στεναχώρια που κοιμάσαι χώρια
και δε σε νοιάζει φως μου πόσο σ’ αγαπώ
Ψάχνω για σένα στην παλιά την αγορά
όλη η ζωή μου μια μικρή Αριστοτέλους
όπως τα λόγια που μου είπες μια φορά
θα `μαι μαζί σου μα δεν ήσουν μέχρι τέλους
The lights in Ntepo* are more yellow
The cobbled road as you left it, wet
sometime you said to me that you’ll love me as long as you live
but you didn’t spend nor a tear for me
now I’m learning that you wander in Athens
you don’t ask for me if I live or if I die
and me here in Thessalonica that you forget
I’m waiting to come back again close to me
I’m sad that you sleep apart
and I’m every night drunk
I’m sad that you sleep apart
and you don’t care, ma light, how much I love you
I’m looking for you in the old market
my whole life (is) a small Aristotelous**
like the words that you told me once
I’ll be with you, but you weren’t till the end
maria_gr © 07.09.2007