The Soldier
Του `παν θα βάλεις το χακί θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή και ήρωας θα γίνεις Εκείνος δε μιλάει πολύ του `ναι μεγάλη η στολή του `ναι μεγάλη η στολή και βάσανο οι αρβύλες Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και του `ρχεται να κλαίει είναι μονόνοτο και του `ρχεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει Δεν του ’γραφε ποτέ κανείς τις νύχτες ξύπναγε νωρίς τις νύχτες ξύπναγε νώρις και μίλαγε για λάθος Μια μέρα έγινε στουπί πέταξε πέρα τη στολή πέταξε πέρα τη στολή και έκλαψε μονάχος Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει		They told him, "You will wear the green You'll march in front, proud, lean and mean You'll march in front, proud, lean and mean And.. you will be a hero." He doesn't really ever speak His uniform, it doesn't fit The uniform, it doesn't fit The boots.. torture on his feet The marching cadence that I taught him to recite It is monotonous and makes him want to cry It is monotonous and makes him want to cry The marching cadence that I taught him to recite No letters ever came from home He'd rise up early on his own He'd rise up early on his own... And.. he'd speak of mistakes One day he drank till he was gone He threw aside the uniform He threw aside the uniform And.. cried all alone The marching cadence that I taught him to recite It is monotonous and he's ashamed to cry It is monotonous and he's ashamed to cry The marching cadence that I taught him to recite
Willensmacht, Sebastian © 16.09.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info