Goldene Worte
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι σου μάθαινε το αύριο και το χθες μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη με του καιρού δεμένος τις κλωστές Τ’ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία που στράγγιξες χαμένα μια γενιά καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία και να `σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά κι όχι να ζεις μ’ αυτή την κομπανία και να μην ξέρεις τ’ άστρο του φονιά Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι απ’ του καιρού την άγρια πληρωμή στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει και το μαράζι δίχως αφορμή Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά κι απ’ το παλιό μαρτύριο να `χει μείνει ένα σκυλί τη νύχτα που διψά γυναίκες στη γωνιά μ’ ασετυλίνη παραμιλούν στην ακροθαλασσιά Και στ’ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή πώς έγινε με τούτο τον αιώνα και γύρισε καπάκι η ζωή πώς το `φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά μαλαματένια λόγια στο χορτάρι ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες και ξημερώνοντας Παρασκευή τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες με πήραν και με βάλαν σε κλουβί και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής περνούσα τα δικά σου δικαστήρια αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια και σαν κακούργο να με τιμωρείς		Goldene Worte auf dem Taschentuch fand ich bei meinem Spaziergang neulich Das Schulbuch auf dem Kleeblatt das dir Morgen und Gestern beibrachte Doch ich passierte das letzte Tor gefesselt mit den Fäden der Zeit In Troja gaben die Nachrigalle keine Ruhe wo du eine Generation ausgewrungen hast Wär dein Name nur Maria und wärst du eine Schneiderin in Kokkinia* statt mit dieser Truppe zu leben ohne den Stern des Mörders zu kennen Markiert kamen viele zurück durch die brutale Abrechnung der Zeit Unterwegs kamen vier Winde und nahmen sie mit auf einen Streifzug bis sie das Feuer fanden, das nicht flackert und das Leid, das ohne Anlass kommt Und wie die anderen, gingen auch sie verloren man fand sie auf halbem Wege, wie sie kläfften Und von der alten Qual blieb nichts übrig bis auf einen Hund, der nachts durstet Frauen sitzen im künstlich beleuchteten Eck am Rande des Meeres, und sie quasseln Und in den Weiten der Welt werden die Laster ihre Fracht in Kaisariani** entladen Wie kam es, dass in diesem Jahrhundert das Leben auf den Kopf gestellt wurde Wie schafften es das Schicksal und die Jahre dass du nicht einem Dichter zugehört hast Wer löst den Knoten der Welt Wer ist der Anführer in den Bergen Wer schenkt die Liebe und die Anmut und schlendert durch die Myrten des Hades Goldene Worte im Gras wer findet sie, der nächsten Generation zuliebe Man band mich an die Engen und die Regeln und als jener böse Tag brach kamen Schützen, Phalanxtruppen und Legionäre nahmen mich und sperrten mich in einen Käfig und in den Kellern bei ihrem Würfelspiel verspielen die Geldwechsler die Jahrhunderte Ich strebte nach der großen Beute und da ich weder schlau noch brutal war musste ich mich von dir richten lassen Du wirst mich doch mitten im Hades finden so dass du mich erneut richtest mit Folter sa dass du mich als einen Schuft bestrafst
kp140678 © 16.09.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info