Write Me, Call Me

Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μη στέκεσαι
Κι απ’ το παράθυρο το σκάει η ερημιά μου

Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου

Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς και ας μη μένει εδώ κανείς

Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα Φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει

Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου

Να γράφεις να τηλεφωνείς...

Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ’ το παράθυρο γυρίζει


My door opens wide when you come
And my room floods with music
The chairs rush behind you so you don't stand
And from the window my desolation escapes

My glass serves you a crazy cocktail
Its cold lips seek yours
My packet offers you a plain cigarette
And all my matches light up at your touch

Write me, call me, even if no one lives here
'Cause I know it, you will go, you can't deal with so much love
Write me, call me, even if no one lives here

My curtains close soundlessly when you undress
And my hangar gathers your clothes
The lights play when you give yourself to me
And my bed dances a wild dance

Red handkerchief wipes your sweat
And my black comb caresses your hair
My watch hides itself in the drawer
That I may win seconds close to you

Write me, call me...

A dull film falls over my mirror as you dress
And a bitterness floods the room
I sleep so that I do not see you leave
And from the window my desolation returns

Willensmacht, Sebastian © 16.09.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info