Gianni l'omicida (N. Gatsos)
Ο Γιάννης ο φονιάς,
παιδί μιας πατρινιάς
κι ενός Μεσολογγίτη,
προχτές την Κυριακή
μετά απ' τη φυλακή,
επέρασ' απ' το σπίτι.
Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα,
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.
Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα,
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.
Μονάχα το Φροσί,
με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα,
τού φίλησε βουβά
τα χέρια τ’ ακριβά,
και βγήκε από τη σάλα.
Δεν μπόρεσε κανείς
τον πόνο της ν’ αντέξει,
κι ούτε ένας συγγενής
να πει δεν βρήκε λέξη.
Κι ο Γιάννης ο φονιάς,
στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ’ αγκάθι,
θυμήθηκε ξανά
φεγγάρια μακρινά,
και τ’ όνειρο που εχάθη.
Gianni l'omicida, figlio di una di Patrasso
e di uno di Missolungi
l'altro ieri che era Domenica uscendo di galera
fece un salto qui a casa.
Gli servimmo un dolce, gli servimmo una menta | 2x
ma dell'omicidio non facemmo parola | 2x
Solamente la Frosini versando un fiume di lacrime
dai suoi occhioni
gli baciò senza parlare le care mani
e uscì dalla sala.
Nessuno più riuscì a sopportare la pena | 2x
e neppure un parente a parlare, non trovò le parole| 2x
E Gianni l'omicida in fondo al suo cantuccio
con la spina del dolore
tornò a ricordare lune lontane e il sogno ormai perduto.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 18.10.2007