Poppy
Τι κατάλαβες λοιπόν
είσαι μόνη κι είμαι απών.
Τι κατάλαβες που είσαι
μοναχή και προσποιείσαι.
Κι όταν μ’ ανταμώνεις
καίγεσαι και λιώνεις
μάτια μαρτυριάρικα
μη μoυ τα χαμηλώνεις.
Σαv τηv παπαρούνα μοιάζεις
κι όλο χρώματα αλλάζεις
παπαρούνα πoυ σε σκόρπισε τo ψέμα.
Σαv τη παπαρούνα μοιάζεις
χίλια χρώματα αλλάζεις
μ’ αγαπάς και τo φωνάζεις
με τo βλέμμα.
Τώρα είσαι μόνη
ήλιος πoυ κρυώνει
νύκτα μεθυσμένη
κι ανεμοδαρμένη.
Κι όταν μ’ ανταμώνεις
καίγεσαι και λιώνεις
μάτια μαρτυριάρικα
μη μου τα χαμηλώνεις.
So, what did you understand
you’re alone and I’m absent.
What did you understand that you are
alone and you pretend.
And when you meet me
you burn and you melt
sneaky eyes
don’t lower them to me.
You look like the poppy
and all the time you change colors
poppy that the lie scattered you.
You look like the poppy
you change thousands of colors
you love me and you cry it out
with the glance.
Now you’re alone
sun that feels cold
drunk night
and wind-swept.
And when you meet me
you burn and you melt
sneaky eyes
don’t lower them to me.
maria_gr © 18.10.2007