Immortalità (N. Gastsos)
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά.
Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές,
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τους χάρισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά.
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές,
κι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους δρόσισες ποτές.
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά,
μα 'ρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς,
Ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Che vai cercando, Immortalità, davanti al mio balcone
non mi permetti di capire e come mi può reggere il cuore?
Ti hanno amata al mondo re e poeti
ma un ramoscello di menta non glielo concedesti mai.
Sei dura come il pugno della morte
ma tempi giunsero in cui credettero forte in te
Ogni generazione vuole che tu generi la sua
Bellezza, sicché nessuno ti ha ancora conquistata.
Che vai cercando, Immortalità, davanti al mio balcone
di quale strano sacrificio ti è la vita debitrice
Vennero Cresi assetati umilmente in ginocchio
ma la fonte del tuo giardino frescura non gli diede mai.
Sei dura come il pugno della morte
ma tempi giunsero in cui credettero forte in te
Ogni generazione vuole che tu generi la sua
Bellezza, sicché nessuno ti ha ancora conquistata.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 18.10.2007