Pun mesec (Ploutarxos)
Με μια πανσέληνο η νύχτα αρμενίζει
και μεσ’ το πλοίο της φωτιάς είμαι και εγώ
μεθώ για εκείνη που στη σκέψη μου γυρίζει
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ
Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
Μετρώ για χάρη της την άμμο και τα αστέρια
μα θέλει κάτι παραπάνω η καρδιά
γιατί στα πιο όμορφα του χρόνου καλοκαίρια
κρύβονται πίσω κάτι σύννεφα λαδιά
Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
S punim mesecom noć plovi
i na tom brodu plamena sam i ja
opijam se zbog one što mi je stalno u mislima
i u sećanje na nju opet brodolom doživljavam
i u sećanje na nju opet brodolom doživljavam
S punim mesecom, vraćam se u oči njene
Tamo gde smo živeli uz lude snove
Svoju dušu mučim pitanjima
Koja logika, razum joj je oduzela?
Brojim za nju zrnca peska i zvezde
ali srce želi nešto više
jer u letima najlepšim
kriju se neki oblaci
S punim mesecom, vraćam se u oči njene
Tamo gde smo živeli uz lude snove
Svoju dušu mučim pitanjima
Koja logika, razum joj je oduzela?
neraidaBGD, Ivana © 18.10.2007