Five o' clock in the morning
Πάλι με βρήκε το ξημέρωμα
εσένα να γυρεύω
Σ’ ένα ναυάγιο που λέγεται ζωή
τις τρικυμίες του μυαλού μου όλη νύχτα να παλεύω
Στεριά δεν βρήκε
η ψυχή μου να σωθεί
Πέντε το πρωί
Πέντε το πρωί
εσένα παίρνω μα το κλείνω πριν μιλήσω
είσαι τα πάντα να σου πω,
μα κάνω πίσω
Πέντε το πρωί
μοιάζει η καρδιά μου
σαν αγρίμι πληγωμένο
και το ρολόι του μυαλού
σταματημένο
Πέντε το πρωί
Πάλι με βρήκε το ξημέρωμα
σε μένα να μιλάω
σκόρπιες κουβέντες
κι αμέτρητα γιατί
Μέσα στους δρόμους
που σ’ αντάμωνα
και πάλι θα γυρνάω
Λείπεις εσύ κι όλα
μια πέτρινη σιωπή
Πέντε το πρωί
Again the dawn found me
looking for you
in one shipwreck that it is called "life"
to fight all night against the storms of my brain
didn't find dry land
my soul, so to save
(at) five o' clock in the morning
Five o'clock in the morning
I'm calling you but I hang up before I start talking
to tell you that you are everything(for me)
but I withdraw
Five o' clock in the morning
my heart resembles
like injured wild beast
and the clock of the mind
poised
(at)five o' clock in the morning
Again the dawn found me
talking to you
scattered conversations
and innumerable "why"
within the streets
where I met you
I will get back again
You are absent and everything
(is) like one stony silent
(at) five o' clock in the morning
Lydia_mk © 18.10.2007